Radoszyna pozyskała cenny obraz

Kaplica we wsi Radoszyna należącej do parafii św. Jana Chrzciciela w Pniewniku dzięki darowiźnie pani Moniki Rogozińskiej otrzymała cenny dar, którym jest kopia obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. 

Obraz został w dniu 28 grudnia ubiegłego roku poświęcony podczas mszy świętej w klasztorze na Jasnej Górze. W nabożeństwie uczestniczyła grupa parafian z proboszczem  księdzem Januszem Młynikiem.  

Po powrocie z Częstochowy  kopia ikony cudownego obrazu MB Częstochowskiej była eksponowana wiernym w kościele parafialnym w Pniewniku do 1 stycznia b.r., a następnie została uroczyście przewieziona do kaplicy rzymsko-katolickiej w Radoszynie. Kaplica to adoptowany dla potrzeb wiernych drewniany budynek dawnej miejscowej szkoły. 

Radoszyna to osada w gminie Dobre licząca około 30 domów. Według spisu z 2021 roku zamieszkiwało ją 47 osób. Wieś ma bogatą historię, ale informacje udostępniane w mediach są ubogie. Wspominają, że dwór drewniany ostatnich właścicieli dóbr spłonął po zakończeniu okupacji. Majątek rozparcelowano pomiędzy okolicznych chłopów. Pamiątką  po dawnych czasach są trzy stuletnie kasztanowce usytuowane na końcu wsi, na terenie dworskiego parku. 
Te skąpe informacje zadecydowały, że zwróciliśmy się do dr Mirosława Roguskiego, historyka regionalisty, autora wielu publikacji na temat dziejów dawnej ziemi liwskiej z prośbą o podzielenie się wiedzą o historii tej miejscowości.  

Dr M. Roguski przypomniał, że pierwsza wzmianka o Radoszynie pochodzi z 1518 roku. Wówczas to Katarzyna córka  zmarłego Jana z Mniszewa kasztelana wiskiego, a wdowa po Stanisławie Targoni dziedzicu Pniewnika zapisała na swoich dobrach oprawnych Pniewnik, Zakrzewo i Radoszyna darowiznę dla kościoła parafialnego w Liwie. 

Osada powstała prawdopodobnie wcześniej około 1511 roku. Świadczy o tym dokument z 1522 roku potwierdzający zeznania wójta  Andrzeja oraz kmieci Mikołaja i Mikołaja Jemioło z Radoszyny, że wieś należy do dóbr Pniewnik i została założona na terenie 31 włók lasu należącego do tych dóbr. Jej mieszkańcy od 11 lat podlegają wolniźnie. W 1522 roku oficjał pułtuski orzeka, że Radoszyna należy do parafii w Pniewniku, którego pleban zgodnie z aktem erekcyjnym ma prawo pobierać dziesięcinę. Marcin Świderski rządca klucza dóbr w Wyszkowie należących do biskupa płockiego w dniu 6 VII 1524 roku pozywa kmieci osadzonych na nowo lokowanych gruntach w Radoszynie o dziesięciny snopowe z „nowizn”.

Biskup płocki Rafał Leszczyński wyznacza termin rozprawy na dzień posiedzenia kapituły płockiej. Biskup wydaje wyrok 9 września mówiący, że pleban nie ma pobierać dziesięcin w Radoszynie do czasu  dopóki na wykarczowanych polach nie zostaną wymierzone włóki, co ma nadzorować rewizor biskupa. W 1535 roku Jan, a w 1537 Feliks synowie Piotra bednarza z Radoszyny opuszczają wieś i zostają przyjęci do praw miejskich Starej Warszawy. Zagospodarowywanie włók lasu, które przeznaczone zostały na powstanie osady następowało powoli. W 1540 roku podatek opłacono z zagospodarowanych 6 włók osadników oraz ½ włóki wójta. Rok później z 6 włók osadników i 1 włóki wójta, a w 1563 roku od 13 włók osadników. Prawdopodobnie zaraza spowodowała, że w 1578 roku pobrano podatek jedynie od 7 włók osadników oraz 2 zagrodników. Odnotowano także, że 6 włók było bez gospodarzy („pustych”). W 1621 roku dobra w Radoszynie i połowę wsi Osęki dzierżawi szlachcic Marcin Niedźwiecki. Podatek pogłównego zapłacono w 1663 roku od 33 osób mieszkających w Radoszynie .

Dobra wielokrotnie zmieniały właścicieli. W 1789 roku dobra Pniewnik, Zakrzew, Radoszyna, Ruda i były własnością księcia Karola Radziwiłła wojewody wileńskiego. Książę zapłacił wówczas 880 złotych podatku „ofiary 10 grosza”, który zgodnie z uchwałą Sejmu Wielkiego był przeznaczony na „powiększenie” armii Rzeczypospolitej. Dzierżawcą tych dóbr był Antoni Jaczewski pisarz ziemski i grodzki liwski. Jego małżonka i synowie byli kolejnymi ich właścicielami. Przed ostatnią wojną właścicielami tamtejszego majątku ziemskiego była rodzina Dziurewiczów. 

Kaplica rzymskokatolicka pw. Miłosierdzia Bożego w Radoszynie należy do parafii Świętego Jana Chrzciciela w Pniewniku. Została wybudowana w XX wieku. Na cele sakralne została zaadoptowana z budynku zlikwidowanej szkoły podstawowej. To drewniany budynek konstrukcji zrębowej. Zbudowana na planie prostokąta. Kaplica od frontu posiada niewielki ganek. Z wyglądu przypomina budynek mieszkalny, wyznacznikiem funkcji sakralnych jest wieżyczka na sygnaturkę nakryta blaszanym dachem namiotowym zwieńczonym krzyżem.

foto: fb/ Parafia w Pniewniku