Zadbajmy o bezpieczeństwo seniorów

W Mińsku Mazowieckim policja tylko w lipcu odnotowała aż 10 zgłoszeń o zaginięciu osób starszych. To liczba, która może wydawać się niewielka, ale za każdą z tych historii kryje się realny człowiek. Ktoś zagubiony w przestrzeni i czasie, narażony na chłód, głód, strach, a często także poczucie opuszczenia.
Funkcjonariusze Komendy Powiatowej Policji podkreślają, że większość zaginionych to osoby schorowane, zmagające się z demencją, Alzheimerem lub innymi zaburzeniami pamięci. Wyszli z domu w ciszy, często niepostrzeżenie. Czasem po prostu chcieli pooddychać świeżym powietrzem. Inni - zebrać kilka grzybów. Z pozoru nic nadzwyczajnego. A jednak wystarczył jeden błędny krok, jedna niewłaściwa ścieżka, by całkowicie stracić orientację.
Choć dotychczas wszystkie osoby zostały odnalezione, policjanci nie ukrywają, że to nie zawsze musi się udać. To, że ktoś wrócił cały i zdrowy, to raczej szczęśliwy finał niż reguła. A ryzyko, na jakie narażeni są seniorzy w takich sytuacjach, jest ogromne.
Osoby starsze z zaburzeniami poznawczymi potrafią w kilkanaście minut oddalić się o kilka kilometrów. Nie wiedzą, dokąd zmierzają, i często nie potrafią poprosić o pomoc. W lesie, wśród pól, na nieużytkach, bardzo łatwo o upadek, odwodnienie czy wychłodzenie. Brak leków lub jedzenia to kolejne zagrożenia. Czas działa na niekorzyść.
Zbliżający się sezon grzybowy tylko zwiększa ryzyko. Wielu seniorów nie chce rezygnować z aktywności. Nie informują nikogo o swoich planach. Ufają, że poradzą sobie, jak dawniej. Tylko że dziś nie wszystko działa tak jak kiedyś. Pamięć bywa zawodna nawet na dobrze znanych trasach.
Poszukiwania zaginionych to ogromne przedsięwzięcie. Angażują się nie tylko policjanci, ale także strażacy, ratownicy, psy tropiące, drony, a niekiedy nawet śmigłowce. Przeszukiwane są lasy, łąki, niezamieszkałe budynki. To walka z czasem i zmęczeniem, w której każda minuta ma znaczenie.
Dlatego policja apeluje: Nie zostawiajmy seniorów z problemami pamięciowymi samych. Zadbajmy, by mieli przy sobie telefon komórkowy, najlepiej z lokalizatorem, oraz dokument tożsamości. Reagujmy natychmiast, jeśli znikną bez śladu. Nie czekajmy, aż wrócą sami.
Warto też mówić o tym głośno. Sąsiedzka czujność i zwykłe zainteresowanie drugim człowiekiem mogą zapobiec wielu tragediom. Ktoś zagubiony na przystanku, ktoś błądzący po polu może właśnie potrzebować naszej reakcji.
Ten apel z Mińska Mazowieckiego powinien wybrzmieć szerzej. W starzejącym się społeczeństwie temat opieki nad osobami starszymi nie powinien być spychany na margines.