Komu przeszkadzały...?

Śmierć dwóch owczarków niemieckich w miejscowości Żelków Kolonia wywołała spory niepokój wśród mieszkańców. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że psy najprawdopodobniej zostały bestialsko otrute. Czy to zwykły przypadek, czy może coś zupełnie innego? Postanowiliśmy porozmawiać z właścicielami Ragnara i Tokio.

Czworonożni przyjaciele

Owczarki były członkami rodziny, wychowywały się z dziećmi, nigdy nie okazywały agresji. Znały każdy zakątek domu i podwórka, a jedyne, co mogło zwrócić uwagę sąsiadów, to ich szczekanie na przejeżdżających rowerzystów. Były szczęśliwe, zdrowe, kochane. Nic nie zapowiadało tragedii.

Wszystko zmieniło się 27 sierpnia, gdy psy zaczęły zachowywać się nieswojo, a nawet unikać właścicieli, chowając się w przydomowych krzewach.

– Od razu zauważyliśmy zmianę w ich zachowaniu. To był moment, w którym musiałem ich szukać. Ledwo stały na nogach. Natychmiast zapaliła się czerwona lampka, więc zaczęliśmy szukać pomocy – relacjonuje pan Maksym, właściciel czworonogów.

Nie szczędzili sił ani środków

Pupile natychmiast trafiły pod opiekę weterynaryjną, ale problem okazał się bardziej skomplikowany, niż się początkowo wydawało.

Mimo wielu wyspecjalizowanych gabinetów weterynaryjnych, ratowanie owczarków nie było łatwe. W Siedlcach nie ma bowiem całodobowej kliniki dla zwierząt. W ciągu dnia psy otrzymywały pomoc, ale na noc małżeństwo musiało zabierać je do domu.

– Pierwszego dnia psy otrzymały pomoc błyskawicznie, więc nawet nie dopuszczaliśmy myśli, że mogą nie wyzdrowieć. W nocy pilnowaliśmy ich na zmianę z żoną, podając leki. Po dwóch dniach przestały wymiotować. Walczyliśmy o nie z całych sił. Dla nas to byli członkowie rodziny – mówi mężczyzna, nie kryjąc emocji.

Niestety, mimo starań właścicieli i weterynarzy, psy przegrały walkę. Ostre zapalenie trzustki, które u nich zdiagnozowano, okazało się śmiertelne. Ragnar walczył trzy dni, a Tokio, mimo że jej stan początkowo był lepszy, po kilku dniach również przegrała walkę, nie doczekawszy nawet leku usypiającego. Nie było również możliwości wykonania badania toksykologicznego, ponieważ najbliższe laboratorium znajduje się w Puławach. Właściciele przypuszczają, że nawet gdyby udało się ustalić przyczynę zatrucia, antidotum na to nie ma. W takiej sytuacji człowiek jest po prosty bezradny.

Ogromna strata

Żona pana Maksyma, podobnie jak on, bardzo przeżywa całą sytuację.

– Wszyscy w naszym otoczeniu wiedzą, że Ragnar był oczkiem w głowie mojego męża. Był z nami od początku. Mąż go wychowywał, uczył wszystkiego. Przeczytał mnóstwo książek, konsultował się z behawiorystami. Ragnar był dla niego jak dziecko. Zresztą, on i suczka dostawali najlepsze karmy i suplementy. Niczego im nie brakowało. To ogromna strata dla naszej rodziny. Jeśli ktoś je otruł, aby w ten sposób zadać nam ból, to udało mu się to - opowiada kobieta, ocierając łzy.

Z rozmowy wynika również, że jakiś czas temu psy również zachowywały się nieswojo. Może już wtedy doszło do próby otrucia, lecz dawka była zbyt mała?

Zdaniem specjalisty

Zapytaliśmy pana Pawła, behawiorystę i właściciela hodowli psów, o jego spojrzenie na tę sprawę.

– Owczarek Niemiecki to jedna z najbardziej rozpoznawalnych i cenionych ras psów na świecie. Z ich imponującym wyglądem, inteligencją i lojalnością, owczarki niemieckie są cenione zarówno jako zwierzęta towarzyszące, jak i służbowe. Charakterystycznymi cechami charakteru tych czworonogów są: lojalność, odwaga, inteligencja i silny instynkt obronny. Są to psy, które bardzo przywiązują się do swoich opiekunów i chętnie wykonują różnorodne zadania. Owczarek niemiecki może być dobrą rasą dla rodzin z małymi dziećmi, pod warunkiem odpowiedniego szkolenia, socjalizacji i nadzoru, a w tym przypadku zdecydowanie tak było. Na podstawie dostępnych informacji wykluczam przypadkowe zatrucie. Psy są mięsożerne, więc przypuszczam, że zostały otrute przez podanie czegoś szkodliwego w mokrej karmie. Pies, który jest odpowiednio wychowywany i zadbany, nie zje nic z cudzej ręki. To musiało być coś prawdopodobnie rzucone lub pozostawione na posesji. I z pewnością skrupulatnie przygotowane, aby zwierze nie wyczuło zapachu jakiegoś niepożądanego środka chemicznego. Niestety, w przypadku silnych trucizn szanse na uratowanie zwierzęcia są minimalne. Dlatego tak ważne jest, aby nauczyć nasze czworonogi, by nie jadły niczego, co nie zostało im podane przez właściciela. – tłumaczy.

W poszukiwaniu odpowiedzi

Pomimo troskliwej opieki, jaką zapewniali właściciele, nagłe wystąpienie zapalenia trzustki budzi wiele wątpliwości. Czy ktoś mógł je otruć? Dlaczego? Czy chodziło o zwykłe przeszkadzanie psów sąsiadom, a może o coś zupełnie innego?

Właściciele obawiają się, że ktoś mógł celowo działać na ich szkodę, co jest zupełnie zrozumiałe w obliczu takiej tragedii. Jednakże brak jednoznacznych dowodów uniemożliwia rozwikłanie tej zagadki. Policja również ma związane ręce, nie mogąc prowadzić śledztwa bez konkretnych przesłanek.

Tymczasem docierają do nas sygnały o innych dziwnych chorobach i podejrzeniach zatruć psów w tej miejscowości.

Nasi rozmówcy apelują do wszystkich właścicieli psów z okolicy o ostrożność. Ta niewyobrażalna strata może być już tylko przestrogą dla innych.