Polska nie jest często uwzględniana w światowych rankingach sportowych. Niemniej jednak dała światowemu sportowi wiele wielkich nazwisk. Bokserzy, którzy przynieśli swojemu krajowi medale lub z jakiegoś powodu grali w innych reprezentacjach narodowych, są słusznie dumni z kraju. Pamiętają o nich nie tylko fani sportu, ale także zwykli obywatele - ich imionami nazywane są ulice, im dedykowane są sloty w polskie kasyno 777, a młode pokolenie młodych sportowców chce się do nich upodobnić.
82 grudnia (1918-2001)
Benny Goldberg urodził się w Polsce 25 grudnia 1918 roku. W dzieciństwie rodzice zabrali go do Stanów Zjednoczonych, dzięki czemu Amerykanie uznali sportowca za swojego. Mieszkając w Detroit, chłopiec zainteresował się boksem i próbował kopiować technikę swojego idola Barneya Rossa. Już podczas najlepszych walk komentatorzy wielokrotnie zwracali uwagę na podobne cechy w sposobie poruszania się i ogólnej taktyce.
Lefty występował na zawodowym ringu w latach 1937-1946, uprzykrzając życie przeciwnikom swoją charakterystyczną postawą. Przez pięć lat był powszechnie uważany za najwyżej sklasyfikowanego pretendenta do tytułu wagi lekkiej, choć przegrał walkę o tytuł mistrza świata z Manuelem Ortizem. Za najlepszą walkę boksera uważa się pojedynek z Luisem Castillo, który odbył się pod koniec jego kariery. Zwyciężył w niej Benny Goldberg.
Bokser zostanie zapamiętany nie tylko jako sportowiec, ale także jako showman. Po przejściu na emeryturę z wielkiego sportu występował jako mistrz ceremonii i sędzia na dużych walkach, jednocześnie kontynuując karierę aktorską. Wystąpił w filmach "Walka o tytuł" i "Al Capone". Na scenie występował jako komik pod pseudonimem Ben Bentley.
Wiek: 41 lat
Polski bokser zawodowy, urodzony w 1981 roku, walczący w wadze piórkowej. Swój pierwszy tytuł interkontynentalny IBF zdobył w 2001 roku. 25 listopada 2006 roku zdobył tytuł IBF przez niejednogłośną decyzję w walce ze Stevem Cunninghamem, ale stracił go rok później w rewanżu. W całej karierze Włodarczyk poniósł tylko 4 porażki. Jedna walka zakończyła się remisem. Z 62 zwycięstw w walkach turniejowych, Krzysztof Włodarczyk 42 zakończył przez nokaut. 20 razy zwycięstwo przyznawali sędziowie.
Poza pięknymi walkami i przydomkiem "Diabeł", który sportowiec sam sobie nadał, Krzysztof Włodarczyk zostanie zapamiętany także z pozasportowych skandali. Po trudnym rozstaniu z żoną próbował popełnić samobójstwo, wypijając opakowanie antydepresantów. Na szczęście przyjaciele sportowca w porę zorientowali się, że mowa Krzysztofa jest niespójna i wezwali karetkę. Sportowiec został wypompowany. O dziwo, takie zachowanie tylko dodało bokserowi punktów u słabszej płci. Od razu zaczęto nazywać go romantycznym i wzruszającym, mimo brutalnego wyglądu.
Wiek: 59 lat
Były dziesięciokrotny mistrz świata w kickboxingu jest już na emeryturze. Występujący pod pseudonimem "The Punisher" zawodnik urodził się w Polsce i jako dziecko uprawiał kilka sztuk walki. Najpierw zafascynowało go Jiujitsu, a następnie Karate Kyokushinkai. Jako nastolatek wygrał kilka polskich turniejów w karate, aż poważnie zainteresował się walką kontaktową i kickboxingiem. Na turnieju dla amatorów kickboxingu, który odbył się w Monachium w Niemczech, zdobył pierwsze miejsce.
W 1987 roku został już mistrzem kickboxingu swojego kraju, a później zdobył także tytuł mistrza świata na Węgrzech. Pokonując amerykańskiego mistrza na własnej ziemi w 1989 roku, stał się światową gwiazdą kickboxingu. To właśnie w tym okresie, po pokonaniu dwóch mistrzów świata jednocześnie na arenie zawodowej, zyskał przydomek "The Punisher".
Marek Piotrowski swoją ostatnią walkę w zawodowej karierze stoczył w grudniu 1995 roku w ojczyźnie. Jego przeciwnikiem był Stefano Tomiazzo. I nawet tę walkę Polak wygrał. Wynik kariery - 42 zwycięstwa przy zaledwie dwóch porażkach. To największe osiągnięcie na świecie, nie wspominając o Polsce. Kariera bokserska, którą Piotrowski rozpoczął po odejściu z kickboxingu, nie potoczyła się najlepiej, choć również miała poważne osiągnięcia. W 2002 roku wrócił do ojczyzny, gdzie zajmuje się trenerstwem i komentatorstwem.
Wiek: 44 lata
Albert Sosnovsky w wadze superciężkiej zdobył kiedyś tytuł mistrza Europy. Fani zawodnika doceniają jego niezłomny charakter i zdolność do regeneracji i powrotu na ring nawet po poważnych i nieoczekiwanych porażkach. Jeszcze na początku swojej kariery, po szybkim awansie w rankingach, Albert przegrał z dużo mniej doświadczonym Arthurem Cookiem. Nokaut był poważnym ciosem w sensie dosłownym i przenośnym, ale po 3 miesiącach Sosnovsky ponownie rozpoczął treningi.
W swojej karierze pokonał Wojciecha Bartnika, byłego mistrza świata wagi ciężkiej, Orlina Norrisa, Osborne'a Mashnima z Ameryki Południowej oraz niepokonanego wówczas i bardziej doświadczonego Francuza Steve'a Ereliusa. Z Francesco Pianetą przyszło mu walczyć o tytuł mistrza Europy. Vitali Klitschko zadał kolejny cios reputacji i rankingowi zawodnika podczas walki o dobrowolną obronę tytułu. Walka została przerwana przez sędziów, którzy zobaczyli opłakany stan przeciwnika. W tym samym czasie Sosnovsky zażądał kontynuowania walki, wykazując się dużą wytrzymałością.
Sosnowski w 2014 roku poniósł siódmą i ostatnią porażkę w karierze. W ten sposób stracił tytuł mistrza Polski, oddając go w ręce Marcina Rekowskiego.
Wiek: 44 lata
Urodzony w Polsce Grzegorz Kelsa całą swoją karierę rozegrał dla Polski, choć rzadko występował w ojczyźnie. Mieszkał i trenował w Kanadzie. Fani boksu pamiętają go z jego pierwszej walki. W pierwszej rundzie pod silnym ciosem padł jego przeciwnik - Mike Jones, który musiał zostać wypompowany przez medyków. Niestety dalsza kariera sportowa nie potoczyła się już tak gładko.
Na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney przegrał z Mukhtarhanem Dildabekovem z Kazachstanu. Rok później przegrał z Aleksandrem Povetkinem na Mistrzostwach Świata. Kelsa nie odniósł więcej znaczących zwycięstw, choć ogólnie jego statystyki kariery są całkiem solidne - 11 zwycięstw i 2 porażki. A jednak, mówiąc o jego perspektywach, wielu nazywa Polaka po prostu przegranym Ch loud bid w pierwszej walce, jaką pamiętają fani sportu. Oczekiwano od niego zbyt wiele, by wybaczyć nie najlepsze występy w przyszłości. Nigdy nie zdobył ani jednego solidnego medalu.
Wiek: 83 lata
Mistrz Letnich Igrzysk Olimpijskich w Monachium urodził się i wychował w Polsce. Zawsze podkreślał, że jest patriotą swojego kraju. To w dużej mierze tłumaczy miłość publiczności do Jana. Życiorys Jana Szczepańskiego jest przykładem na to, że można pochodząc z zupełnie niesportowej rodziny wejść do wielkiego sportu. Początkowo mieszkaniec wsi Małecz w województwie łódzkim startował do całkowicie robotniczego zawodu - miał zostać inżynierem mechanikiem. Wszystko zmieniło się w klubie fabrycznym, w którym Jan rozpoczął treningi. Z tego klubu został wysłany najpierw na zawody juniorskie, a następnie na Mistrzostwa Europy w Belgradzie.
Na Mistrzostwach Europy walka nie poszła najlepiej, młody zawodnik został znokautowany przez bardziej doświadczonego reprezentanta ZSRR, Giennadija Kakoszkina. Nie przeszkodziło mu to jednak w zdobyciu mistrzostwa Polski w 1962 roku, a rok później powtórzył ten sukces i został dwukrotnym mistrzem swojego kraju.
Przykładem siły woli jest również Jan Antoni Szczepański. W 1964 roku lekarze zdiagnozowali u niego arytmię i szereg problemów zdrowotnych. Przede wszystkim chodziło o serce - bohater kraju otrzymał zakaz wchodzenia na ring. Jednak w 1968 roku zawodnik nalegał na drugą komisję i został dopuszczony. Pominięcie takiego okresu nie wpłynęło na formę fizyczną - mimo zakazów bokser aktywnie trenował i został dopuszczony do selekcji kadry narodowej. Przeszedł ją z łatwością.
W 1971 roku wygrał mistrzostwa Europy w Madrycie w kategorii lekkiej. W Monachium musiał tylko potwierdzić swoją pozycję lidera - złoty medal w tej kategorii wagowej przypadł Polsce.
Jan Szczepański zakończył karierę bokserską w 1973 roku. Jego łączny dorobek ringowy to 290 walk. Z tego 251 walk zakończył zwycięstwem. Po przejściu na emeryturę bokser przez pewien czas zajmował się pracą trenerską, ale potem poświęcił się rodzinie, dając przykład lojalności.
Wiek: 41 lat
Najsłynniejsza polska bokserka. Nazwisko panieńskie Olivii Łuczak zdradza jej polsko-niemieckie pochodzenie. Nic dziwnego, że karierę juniorską rozpoczęła w Niemczech, zdobywając kilka tytułów mistrzyni kraju. Fani zapamiętali zawodniczkę ze względu na stabilność jej kariery. Po zajęciu trzeciego miejsca na Mistrzostwach Niemiec w 2004 i 2005 roku, spędziła 4 lata z rzędu na wyjątkowej pozycji lidera, zdobywając jedno złoto po drugim. Niemal w tym samym czasie, wykorzystując swoje pochodzenie, została mistrzynią Polski w 2008, 2010 i 2011 roku.
Olivia Spiker jako Polka wystąpiła w kobiecej reprezentacji Polski na Mistrzostwach Europy 2007 w Vail. W trudnej konfrontacji przegrała dopiero w ostatniej walce o złoto, zapewniając krajowi srebrny medal. Główną pozycją Olivii jest waga półśrednia według klasyfikacji międzynarodowej i niemieckiej.
0
0
0
0
0
0
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz