Sto lat minęło, ale energia wciąż ta sama. W siedleckim „Ekonomiku” czas jakby się zatrzymał (przynajmniej na jeden dzień), kiedy uczniowie, absolwenci i nauczyciele spotkali się, by wspólnie świętować wiek istnienia szkoły. Były wzruszenia, śmiech, wspomnienia, a także tańce do późnej nocy. Wszystko w duchu miejsca, które przez dekady wychowało pokolenia młodych ludzi. 

Zespół Szkół Ponadpodstawowych nr 2 im. Mikołaja Kopernika w Siedlcach obchodzi w tym roku swoje 100-lecie, a główne uroczystości odbyły się 10 października i miały w sobie wszystko, co sprawia, że jubileusz staje się prawdziwym świętem wspólnoty. Rozpoczęły się w katedrze, gdzie cała społeczność szkolna spotkała się na uroczystej Mszy świętej. Po niej wszyscy pozowali do pamiątkowego zdjęcia na schodach świątyni, a potem ruszyli barwnym korowodem do Centrum Kultury i Sztuki. Tam czekała ich gala pełna emocji, ze wspomnieniami, podziękowaniami i muzyką, która poruszała niejedno serce.

Na scenie zaprezentowali się uczniowie i absolwenci szkoły, wspierani przez tancerzy Caro Dance i Zespół Pieśni i Tańca Ziemi Siedleckiej „Chodowiacy”. Były występy wokalne, aktorskie i taneczne, a każde z nich przypominało, jak wiele talentów wyrosło w murach tej szkoły. Wśród braw i wzruszeń wręczono również Medale Kopernikowskie, czyli symbol wdzięczności i uznania dla tych, którzy przez lata tworzyli historię „Ekonomika”.

Po części artystycznej uczestnicy przenieśli się do budynku szkoły, gdzie czekała kolejna porcja emocji. Na ścianie odsłonięto nowy mural z wizerunkiem patrona, a obok niego pamiątkową tablicę z okazji 100-lecia. Korytarze znów wypełniły rozmowy, śmiechy i opowieści sprzed lat. Niektórzy z absolwentów odnajdywali swoje dawne sale, inni spotykali nauczycieli, których pamiętali jeszcze z pierwszych lekcji polskiego czy matematyki.

Wieczorem świętowanie przeniosło się do sali bankietowej Orchidea, gdzie odbył się VI Zjazd Absolwentów. Na parkiecie spotkali się byli i obecni nauczyciele oraz liczne grono absolwentów - jedni z nostalgią, inni z radością, wszyscy z tym samym poczuciem, że „Ekonomik” to nie tylko szkoła, ale wspólna historia, która wciąż się pisze.