Powiat siedlecki ma odpowiedź na „Pol’and’Rock” czy „Open’er”. To organizowany w gminie Skórzec „DobrzaNOW Festiwal”, który zakończył się w sobotę.

Jak mówi Jacek Wereda, jeden ze współorganizatorów imprezy, festiwal ma za zadanie promować małych artystów głównie z gatunku punk i metal. – Przyświeca nam klimat festiwali takich jak „Woodstock” czy „Pol’and’Rock”, w których sami uczestniczyliśmy przed laty – opowiada. – W czasie pandemii uznaliśmy, że brakuje nam czegoś podobnego, a że teren pozwalał, zorganizowaliśmy większą imprezę, najpierw dla znajomych. Kiedy już obostrzenia zostały zdjęte, przyszło nam do głowy, że w sumie było fajnie i ma to potencjał, więc można by spróbować to popchnąć trochę dalej.

Punkowo i biwakowo
Tak narodził się „Weredastock”, który zorganizowano w sumie 5 razy. W tym roku impreza wróciła, ale pod nową nazwą: „DobrzaNOW Festiwal”, od nazwy wsi Dobrzanów, w której się odbywa. – To, że udaje nam się wszystko dalej ciągnąć, to duża zasługa pomocy ze strony gminy Skórzec. Jej władze zdecydowanie mają punkową duszę. Na pewno uczestniczyły w tego typu wydarzeniach za młodu. Pojawiają się w sporej sile na kolejnych edycjach naszego festiwalu oraz biorą czynny udział w zabawie – dodaje pan Jacek.
I zdradza, kim jest słuchacz „DobrzaNOW”. – Raczej młody, interesuje się muzyką rockową, ale bardziej niszową, alternatywną, spoza głównego nurtu – wylicza. A producent festiwalu Piotr Wereda (zbieżność nazwisk nieprzypadkowa) tłumaczy, co sprawia, że ludzie chcą tu przyjeżdżać: – Wykonawców przyciąga na pewno to, że łatwo jest u nas zagrać. Z kolei słuchaczom zależy przede wszystkim na imprezach niszowych. Fajnie jest pojechać na „Open’er” czy inny duży festiwal, ale jednak autentyczność można zachować tylko na imprezach, które organizuje się w klimacie DIY (Do It Yourself), a na dodatek są bezpłatne. Kolejny nasz atut to okolica. Dobrzanów jest malowniczym miejscem, pełnym ciszy. Choć, umówmy się, na razie warunki są jeszcze bardzo polowe, na 17 ha terenu festiwalu jest miejsce, żeby pobiwakować i odpocząć nad dosyć dużym stawem i rzeką. To, dzięki poczcie pantoflowej, ściąga ludzi spoza powiatu siedleckiego, którzy stanowią większość.
Potwierdza to Jacek Wereda. – Frekwencja jest stabilnie wzrostowa. Rok temu przez cały festiwal przewinęło się między 800 a 1000 osób, a w tym roku było zdecydowanie więcej. Myślę, że około 1500 – podsumowuje z dumą.

Metalowy folk i nie tylko
Pan Piotr podkreśla, że tegoroczna edycja festiwalu skupiała się (z małymi wyjątkami) na lżejszych brzmieniach, ale było też trochę eksperymentów. – Na naszej scenie w stodole mieliśmy zarówno beatdown hardcore (No One Leaves), klasyczny punk, psychodelicznego rocka (The Howling Eye), jak i muzykę komediową, od której zawsze zaczynamy festiwal (Fudas – może nie muzyk w klasycznym znaczeniu tego słowa, a raczej osoba, która potrafi po prostu porwać publikę) – wymienia. – Ale nie zabrakło cięższej muzyki, choćby zespołu Kryvoda z Krakowa, którego twórczość łączy metal z tradycyjną muzyką słowiańską i mocno nawiązuje do Rusi Kijowskiej.
A pan Jacek uzupełnia, że największą „gwiazdą” był punkrockowy zespół Amputacja Głowy, który zamykał sobotni koncert. – Grali na pierwszej edycji jako zupełni debiutanci, a później występowali tu 3 razy. Obecnie są już na etapie dość dużej rozpoznawalności w środowisku punkowym. Tę scenę reprezentował też najdziwniejszy w tym roku zespół, jeśli chodzi o nazwę, wykonanie i prezencję, czyli Szczanie Do Zlewu. A najbardziej rozpoznawalny i „medialny” z tegorocznych uczestników jest Rat Kru, duet łączący gatunki rave, rap, techno, electropop i dub. Rat One i Lew Winogradzki sami wyrazili i chęć zagrania. Bardzo to doceniamy – podkreśla.
I już zaprasza na kolejne edycje, które „będą miały miejsce na 99%”.

Bartosz Szumowski