Rozmowa z doktor Magdaleną Daniel, która kilka miesięcy temu przeprowadziła się z Siedlec do Murzasichle. Odwiedził ją prokurent "Życia Siedleckiego", Mariusz Saraczewski.

Czy jest pani zadowolona z dokonanego wyboru i przeprowadzki z Siedlec do Murzasichle?

Mieszkam tu od sierpnia i jestem bardzo zadowolona z podjętej decyzji. To jest inne życie. Teraz ja jestem panią swojego czasu. Ale to miejsce daje mi nowy napęd do działania, do życia. Nie mam już klapek na oczach i nie tyram w kieracie. Jestem szczęśliwa nie tylko przeprowadzką ale i miejscem w którym jestem. To taki mój mały Olimp, otoczony spokojem i pięknymi widokami.

Czy ktoś z Siedlec zdążył już panią odwiedzić w nowym domu?

Cieszą mnie oczywiście odwiedziny mieszkańców Siedlec, a było u mnie już sporo osób.

Jak wygląda pani typowy dzień?

Najważniejsze, że nie odczuwam zapędzenia. Mam czas na myślenie, na spokojną kawę przy szumie potoku, nareszcie mogę mieć psa - więc mam dwa szczeniaki i mogę je obserwować jak dogadują się ze sobą i kotem. A że czasem trzeba odśnieżyć, to też kontakt z przyrodą. Mieszkam w tak położonej dolinie, że halny tutaj jest symboliczny tylko. A więc cisza i spokój. Dlatego opisując Willę Cicha Woda na portalu napisałam, że jest przeznaczona dla tych, którzy chcą odpocząć od zgiełku i gonitwy świata.

Czy medycyna nadal jest obecna w pani życiu?

W życiu pełni się różne funkcje, ale lekarzem jest się zawsze. Dlatego pracuję w poradni chirurgii dziecięcej szpitala w Zakopanem, ale w bardzo ograniczonym czasie, prowadzę tez mój gabinet i zajmuję się podologią, a w najbliższym czasie rozszerzę usługi o działania na pograniczu medycyny estetycznej i kosmetologii. Zajmuję się także pensjonatem, który powoli gości coraz więcej turystów.

Czy dostrzega pani różnice w charakterze, zachowaniu, zwyczajach siedlczan i górali?

Zapoznani tutaj górale są szczerzy i serdeczni. Potrafią też docenić pracę innych. To nieprawda, że dutki przesłaniają im świat. Po prostu warunki utrzymania tutaj są drogie i trudne (np. długi okres grzewczy zwłaszcza po podwyżkach). Są to ludzie, którzy twardo stąpają po skałach życia. Bardzo podoba mi się że tak szanują swoje obyczaje, tradycję. W żadnym regionie Polski nie ma takiego poszanowania i kultywowania zwyczajów przodków. Szanuję ich za to. Poznałam sporo osób z różnych kręgów - zwykłych mieszkańców, twórców ludowych, baców - i wszyscy przyjęli mnie serdecznie.

Czyli jest pani u siebie?

Tak! Nie zamieniłabym tych chwil przed kominkiem z mruczącym kotem - w Siedlcach tyle nie mruczał, albo ja nie miałam kiedy tego zauważyć - i psiakami pilnującymi mnie na progu.