Na wystawę składają się dwa cykle prac: \"Szkicownik Wiesbadeński\" będący częścią cyklu \"Nad-pisane książki\", powstały przy użyciu technologii cyfrowej oraz rysunki wykonane czarnym tuszem na papierze poddanym uprzednio procesowi marmoryzacji. Dwoistość wynikająca z zestawienia dwóch skrajnie różnych technik artystycznych - tradycyjnego i najbardziej pierwotnego rysunku i druku cyfrowego plasującego się w sztuce nowych mediów nawiązuje do rozpiętości (różnorodności) dotychczasowych artystycznych przedsięwzięć Józefowskiego. Scalającym je elementem jest niewątpliwie idea - twórczość jest u Józefowskiego wynikiem potrzeby komentowania rzeczywistości, nieustannego powracania do doświadczeń celem uzgadniania jej wersji możliwej do zaakceptowania przez artystę. Do tego aspektu nawiązuje tytuł wystawy \"Aktualizacje zapisu\". Prezentowane prace ukazują świat wewnętrzny, osobisty, fragmentami intymny, budząc refleksje nad tym co niedopowiedziane, niewypowiedziane, a co domaga się wypowiedzenia. Ten motyw treściowy organizuje mentalnie wizualną formę. W prezentowanych cyklach jest ona skrajnie różna. Szkicownik Wiesbadeński stanowi część książki artystycznej tworzonej w latach 2015-16 na bazie cyfrowych reprodukcji rysunków ze szkicownika, których powstanie przypada na okres dużo wcześniejszy, tj. lata 1987-88, a które w 1999 roku zostały użyte do wykonania trzech książek harmonijkowych. Wizualną formę prac należy traktować jako dokumentację procesu ich powstawania, który określa artystyczny zamysł tej realizacji. Powroty do dawnych prac stały się w przypadku Józefowskiego manierą, która odzwierciedla jego poglądy o podmiotowym znaczeniu twórczości. Narracyjność Szkicownika Wiesbadeńskiego, w którym mistrzowskie balansowanie pomiędzy figuracją a abstrakcją pozwala na ukazanie swoistego zawieszenia artysty na styku rzeczywistości zewnętrznej i wewnętrznej w rysunkach ustępuje całkowitej dominacji formy wyrażonej w abstrakcyjnym układzie kształtów i linii przechodzących w kratki. Nie oznacza to jednak rezygnacji z treści, narracyjność przybiera tu wysublimowaną formę sugestii, subtelnej tak dalece, że nie narzucającej się w żaden sposób odbiorcy. Słowa nie są w stanie oddać pełni intencji zawartych w artystycznych realizacjach Józefowskiego, stanowią jedynie próbę odnalezienia mentalnej przeciwwagi dla obrazu. Dobór tak różnorodnych w formie prac nie był przypadkowy, w założeniu miał sprowokować pytania odbiorcy o to co jest \"pomiędzy\". Janina Florczykiewicz